Ik ben Myon, moeder van 2 prachtige kinderen (Stein en Zoë) en partner van Dennis. Vroeger als klein meisje wilde ik al moeder worden en toen ik dan ook echt voor het eerst ongesteld werd was het eerste dat ik mijn moeder zei: “mam wanneer ik nu zwanger wordt houd ik het kindje.” Dit was een grote schrok voor mijn moeder maar zo sterk voelde ik dat. Ik ben zelf via IVF verwekt en mede daardoor denk ik dat ik zo sterk voelde dat ik nooit een kindje wilde laten weghalen. Ik ben gelukkig ook nooit in de situatie terecht gekomen dat daar spraken van was want hoe je dan handelt is natuurlijk niet te bedanken. Ik ken namelijk wel ook mensen die juist uit liefde wel hebben besloten om de zwangerschap te stoppen en dat vind ik dan alleen maar heel krachtig. Iedereen heeft daarin zijn eigen reis te maken. Deze reis heb ik 4x gehad. Nu denk je vast 4x en maar 2 kinderen. Eigenlijk heb ik dus 4 kindjes waarvan 2 naast mij leven en 2 alleen maar in mijn hart zullen leven. Deze 2 kindjes hebben niet mogen door ontwikkelen tot gezonde kinderen en zijn door een miskraam weer gegaan. Door mijn passie voor zwangerschap en de 4 zwangerschappen waarvan 2 geboortes ben ik gaan doen wat ik nu doe.

Toen ik zwanger was van Stein was ik helemaal in de wolken. Ja ik had kwaaltjes en ik kende ook momenten dat ik echt even helemaal klaar was met zwanger zijn maar het gevoel van in de wolken zijn overheerste toch wel mijn zwangerschap. Ik had mij voorbereid door naar de informatie dagen van de verloskundige praktijk te gaan en naar die van het ziekenhuis. Ook deed ik zwangerschapsyoga en dat maakte dat ik uitkeek naar de bevalling. Mijn lichaam is er namelijk voor gemaakt dacht ik dus dat moet goedkomen. Toen eenmaal de bevalling begon liep het goed en vrij snel. Ik had bedacht dat ik naar het ziekenhuis wilde want ja iedereen in mijn omgeving deed dat en dan waren de medische materialen er te minste ook mocht dat nodig zijn. Dit was alleen niet mijn overtuiging maar die van mijn omgeving. Mijn overtuiging was en is stiekem nog dat ik mij helemaal niet fijn voel in het ziekenhuis. Helaas had niemand mij verteld dat dat gevoel invloed ging hebben op mijn bevalling. Uiteindelijk na een tijdje op 8 cm ontsluiting te zijn blijven hangen en een overgang van eerste naar tweede lijn verloskundige hulp is Stein zonder al te veel problemen geboren en is hij een gezonde knul. Toch ging het niet goed met mij. Ik kon bij niemand echt terecht met dit gevoel. De eerste maanden met Stein vond ik zwaar ik kwam niet op die roze wolk en de grijzen wolk werd steeds donkerder. Borstvoeding liep na 3 maanden niet meer zo goed door het tepelhoedje en Stein had last van koemelk allergie. En nu dacht ik. Ik heb toen een lactatiekundige ingeschakeld en ik heb baby massage gevolgd. Daar ontmoete ik andere moeders waarmee ik kon delen over mijn struggels. Dit zorgde er bij mij voor dat die donkere wolk weer steeds iets lichter werd maar hij bleef wel. Na 10 maanden moest ik ook weer aan het werk na in de ziektewet te hebben gezeten. Dit vond ik heel moeilijk en echt weer lekker aan het werk lukte niet. Toen Stein ongeveer 1,5 jaar was dachten we wel weer toe te zijn aan nog een kindje 31 december had ik een positieve test in handen, maar helaas 1 januari had ik bloedverlies en werd het een miskraam. Maart van dat jaar begon ook de eerste lockdown en dit alles zorgde dat ik weer in de ziektewet terecht kwam. In juni raakte ik weer zwanger en op de dag dat wij Stein zijn verjaardag vierde had ik mijn 2e miskraam. Tijdens dit gebeuren vond de bedrijfsarts dat ik wel weer aan het werk kon en “moest” ik re-integreren. Ik was zo uit balans dat ik dit gedaan heb. Al snel raakte ik voor de 3e keer zwanger dat jaar en dit kindje bleef wel bij ons. De zwangerschap verliep een beetje gelijk als die van Stein. Met 7 weken trok ik het niet meer door vermoeidheid en misselijkheid en toen dat weg trok kreeg ik bekken klachten en slijmbeurs ontsteking aan beide kanten van mijn heup. Toch leefde ik ook deze zwangerschap weer op die roze wolk. Want wauw wat is dat toch magisch mooi dat mijn lichaam een mensje kan bouwen. Deze keer wilde ik mij wel anders voorbereiden op de geboorte. Ik wilde thuis baren en een zo veel mogelijk hands-off baring. Om zo veel mogelijk het fysiologische geboorte systeem (waar ik bij Stein ook al op vertrouwde) zijn werk te laten doen. Ik kwam bij online geboorte cursus terecht waarbij ik een kennismakingsgesprek had met Elaine (van jouw geboorte avontuur) en zij stuurde mij naar mijn verhaal door naar Simone voor een herstel gesprek (uit het zo beval ik team) Dit monde uit in een droom baring. Na de geboorte van Zoë voelde ik mij dan ook de koningin. Er gebeurde nog wel van alles, maar dit zorgde niet voor een grijze wolk. Door dit alles dacht ik dit moeten andere moeders weten. Moeders die zwanger willen worden zwanger zijn of zwanger zijn geweest. Ik wil iets doen met mijn ervaringen. Ik kende Simone al en zij adverteerde samen met Brun over de zobevalik opleiding. Ik dacht ja dit is het. Dit wil ik doen. Na de opleiding kwam Elaine ook nog met een fantastische opleiding die ik ook heb gevolgd en nu ga ik mijn droom verwezenlijken. Wat ik heb ervaren is dat mijn sterke gevoel van weten wat ik moest en kon doen er wel was. Ook het vertrouwen op mijn kunnen was er van mijn kant. Het enige dat ik was vergeten om te doen was mijzelf uitspreken. De mensen om mij heen laten weten dat zij konden vertrouwen op mij en mijn lichaam en kunnen. Dit is wat ik als coach ga bieden. Ruimte om te oefenen jezelf te zijn je uit te spreken ik zal je horen en naar je luisteren.